چکیده:

حركت به سوی استقلال و خودكفایی كشور با تلاش در جهت بهبود وضع اجتماعی و اقتصادی روستاها و مناطق عشایری از طریق توسعه كشاورزی، دامداری و صنایع روستایی میسر می‌باشد.
یكی از مسایلی كه جامعة ما امروز با آن روبروست مسئله رابطه افزایش جمعیت با تشدید نیاز به سرمایه گذاری جهت ایجاد فرصت‌های اشتغال كافی توأم به منظور بهبود سطح زندگی مورد قبول می‌باشد كه بدون آینده‌نگری و برنامه ریزی دقیق می‌تواند زمینه‌ساز یك بحران در آینده تلقی گردد.
تا آنجا كه عملكرد گذشته نشان می‌دهد اقدامی اساسی در این خصوص صورت نگرفته و یا در صورت اقدام بصورت مقطعی و موردی بوده است كه نمونه بارز آن شهر تهران می‌باشد. گسترش بی‌رویه شهر تهران ناشی از فقدان سیاست استقرار جمعیت در سطح كشور می‌باشد كه نتایجی چون رشد بی‌رویه جمعیت، افزایش بیكاری،‌ كاهش سطح زندگی ،‌ آلودگی محیط زیست و دیگر مشكلات اجتماعی را در برداشته است.
بمنظور كاهش شتاب مهاجرت روستاییان به شهرها لازمست قسمتی از فعالیتهای صنعتی كه عموماً مواد اولیه آنها از روستاها تأمین می‌شوند به مناطق روستایی سوق داده شوند.